دغدغه این روزهام دیگه مثل قبل مقاله و کتاب نیست. نه اینکه بی ارزش باشند، فقط اونقدر بزرگ و یونیک نیستند که اقناعم کنند. خداروشکر مقاله ژورنال، کنفرانس داخلی و بین المللی، کتاب فارسی با انتشارات معتبر و فصل در الزویر و حتی طرح پژوهشی دارم. منظور از برشمردن موارد، خود شاخ پنداری نیست! اتفاقا بالعکس برایم مفهوم سابق رو نداره چون ایران و دنیا رو جای بهتری نکرده. لاقل اونقدر محسوس تغییر نداده!
دنبال اینم یه فکر باشه بتونم بترکونم. یونیک و عالی.
نمیدونم میشه یا نه؟ ایده هام زیاده فقط عمل مهمه و لاغیر.
دغدغه عجیب این روزهام حس پوچی هستش. سیستر میگه بابا خیلی مفیدی و زحمت کشیدی اما به چشمم نمیاد...
ببینیم خدا چی میخواد و مغزم کجا میره.
توکل به خودش
